Κάτω τα χέρια από τους έφηβους!

Λατρεύω τους Ελληναράδες. Λατρεύω τον Σωτήρη τον Σαμψών. Λατρεύω τον Κουτσού, τον Ερωτοκρίτου και τον Συλλούρη. Πάνω από όλα λατρεύω την αγωνία τους για την καταστροφή του στρατού. Θαυμάζω τον τρόπο που υποτιμούν το δείκτη νοημοσύνης του κυπριακού λαού. Έχουν δίκιο για αυτή την υποτίμηση! Πρόκειται για μια ράτσα ηλιθίων! Μόνον ηλίθιοι μπορούν να πιστεύουν ότι έχουμε κυπριακό στρατό. Αυτοί και οι κατασκευαστές σημάτων, σώβρακων, στολών, σημαιών, καππελλουθκιών, κρανών. Επίσης οι κατασκευαστές και εισαγωγείς οπλικών συστημάτων. Οι κατασκευαστές τυροπιτών και μπρούντζινων σταυρών για τις σημαίες, σιηπέτων, ατμακάτων, τανκς και άλλων μασκαραλικιών, τα οποία ένας στρατός επιδεικνύει στις παρελάσεις. Μόνο όλοι αυτοί πιστεύουν στον κυπριακό στρατό. Οι άλλοι, όσοι πιστεύουν στην ανάγκη ύπαρξης του κυπριακού στρατού, είναι απλώς ηλίθιοι ή πολιτικάντηδες που πωλούν φούμαρα στους ηλίθιους προς άγραν ψήφων. Ποιος κυπριακός στρατός, ρε αρχικρετίνοι! Με ποιον θα πολεμήσει αυτός ο κυπριακός στρατός με τα 40 τανκς, χωρίς αεροπορία και χωρίς αντιαεροπορικά. Γιατί μαζεύετε τους έφηβους κάθε χρόνο και τους καταστρέφετε δυο χρόνια από τη ζωή τους ενώ ξέρετε εκ των προτέρων πως εκτός από το θάνατό τους δεν μπορούν να προσφέρουν τίποτα άλλο στην Κυπριακή Δημοκρατία. Δεν έχετε χορτάσει από πτώματα; Δεν έχετε χορτάσει από ρηχούς τάφους; Θέλετε κι άλλους; Τι θέλετε, τέλος πάντων;

Πέρασαν χρόνια από το 1974. Ο ανθός του κυπριακού λαού σκοτώθηκε στα πεδία του σφαγιασμού. Εκεί που τον στείλατε να πεθάνει για να κάνετε το κομμάτι σας. Τώρα εσείς που ήσαστε άκαπνοι το 1974, έρχεστε να πωλήσετε φούμαρα πάνω στο γαίμα αυτών που σκοτώθηκαν. Ντροπή! Αυτή όμως είναι άγνωστη λέξη για τον Κουλία και τους ομοίους του. Ντροπή, ρε γαμώτο, να έρχεται ο κάθε καραγκιόζης και να απαιτεί όλοι να υπηρετήσουν ακόμα κι αυτοί που έχουν ψυχολογικά προβλήματα. Ο κάθε καραγκιοζοπαίχτης της Βουλής αμφισβητεί το ρόλο ανθρώπων που θυσίασαν τη ζωή τους για να διατηρήσουν την ψυχική υγεία σε αυτόν τον τόπο. Γιατί, ρε Σωτήρη, οι άνθρωποι αυτοί να πάνε να θυσιαστούν; Για σένα; Για τον πατέρα σου; Για τον Χριστόφια; Για τον ‘Αντρο; Για τον Παρασκευαΐδη; Τον Σιακόλα; Για ποιον; Για τον Αναστασιάδη ή μήπως για τον Λυσσαρίδη; Ούτε βέβαια για τη συναπαρτζιά του ΔΗΚΟ. Όταν ρωτάς, γιατί έχουμε τόσους πολλούς φυγόστρατους, να στέκεσαι μπροστά στον καθρέφτη, να κοιτάς τον εαυτό σου και να απαντάς: για αυτό έχουμε τόσους πολλούς φυγόστρατους, διότι εγώ και οι όμοιοί μου καταντήσαμε αυτό το λαό σε αυτό το κιλίκι: να γράφεται πελλός κάποιος για να μην υπηρετήσει σε ένα στρατό που δεν τον εμπνέει αλλά μόνο τον προβληματίζει. Για αυτό, κύριε Κουλία, δεν θέλουν να υπηρετήσουν τον κυπριακό στρατό. Βλέπουν εσένα και τους άλλους προβοκάτορες τους όμοιούς σου. Κύριε Χριστόφια, όταν λες ότι θα μειώσεις τη θητεία, πρέπει να το κάνεις. Αν δεν το κάνεις εισπράττεις φυγόστρατους. Ούτως ή άλλως καμιά σημασία δεν έχουν οι φυγόστρατοι διότι στρατός δεν υπάρχει. Υπάρχει ένα συνονθύλευμα κυβερνητικών υπαλλήλων κι άλλων που τρώνε από το στρατό αλλά δεν προσφέρουν τίποτε στην προστασία της Κυπριακής Δημοκρατίας. Τελειώνοντας θέλω να σας πω: κάτω τα χέρια από τους έφηβους της Κύπρου. Σκοτώσατε ήδη αρκετούς. Φθάνουν. Η Κύπρος για να επιβιώσει χρειάζεται έφηβους. Όχι Λυσσαρίδηδες και Κουλίες.

Γιάγκος Μικελλίδης